18 en 19 juli
We dachten al heel wat gezien te hebben de afgelopen weken, maar deze dagen waren wel echt weer even een stukje anders, extremer landschap en nog harder werken voor ons huisje op wielen. Maar je krijgt er echt heel wat voor terug!
Wat een geweldig idee overigens om te wachten. Weet je nog die grouwe, regenachtige mist die voor de Trollenstigen hing gisteravond? Als we wakker worden is het veel helderder! Het is een stuk opgeklaard en lekker fris. We hadden een prima plekje. Achter een ander Nederlanders busje, hoe krijgen we het voor elkaar. We hebben even met ze gekletst toen we ons tegelijk klaarmaakten om te vertrekken.
Up we go!
We stoppen nog even op de plek waar we gisteren ook stonden, daarna gaan we bochtjes draaien. Het wordt snel drukker, volgens mij zijn we op tijd weg gegaan. Er is meer verkeer dat naar boven gaat dan wat er naar beneden komt. Maar onze camper doet het geweldig. Een korte stop bij de brug over de waterval en daarna slingeren we verder naar boven. Na 11 bochten, bijna 800 meter stijgen staan we boven. Geen rokende motor, maar wel een mooi uitzcht vanaf het aangelegde platform. Het is duidelijk dat het toeristischer is hier en dat het op steeds meer plekken vakantie is en Noorwegen inmiddels bijna 2 weken open is voor toeristen zal ook zorgen dat het drukker is.
Het ziet er wel allemaal goed uit, mooi ontworpen paviljoen en ook de uitzichtspunten zelf zijn weer dik in orde. Als we na een ijsje weer verder rijden is het nog even verder stijgen en kom je op een plateau terecht. Daarna gaat het door een heel groen dal naar beneden. Er zijn hier overal aarbeien plantages waar druk geplukt wordt. Naast de weg vind je ook overal kraampjes. Helaas hebben we geen contant geld en kunnen we niet betalen met pin, voor ons dus geen aardbeien. Nog een stop bij een waterval en een bakkerij en dan zijn we weer op zeeniveau. Hier moeten we een veerboot nemen om daarna langzaam weer te stijgen.
Fjord der Fjorden
Hier veel minder scherpe bochten om omhoog te komen. Wel weer prachtige uitzichten en ineens staan er weer heel veel auto’s geparkeerd. Weer een uitzichtspunt, deze keer over de Geiranger Fjord. Dit is dus die Fjord der Fjorden, als we het internet mogen geloven. Mooi is het wel en ook hier weer een goed uitzichtspunt, waar zelfs het water door stroomt. Het wordt onder het platform doorgeleid en in het voorjaar moet het er dan best spectaculair uit zien. Nu is het niet heel veel meer. Het maakt het uitzicht niet minder. Nu is het bochtjes rijden naar beneden, en ook dit gaat heel goed. We rijden het heel erg toeristische Geiranger in en wonder boven wonder kunnen we hier gratis parkeren. Meteen even een ticket kopen voor een fjordcruise en dan even door het plaatsje wandelen. Hier zien we voor het eerst ook echt bussen met toeristen, toch even wennen.
De tour door de fjord, die op de UNESCO werelderfgoedlijst staat, is leuk. Deze fjord heeft alle typerende kenmerken van een fjord. Watervallen (die nu steeds minder water bevatten want het is al wat later in de zomer), landbouwgrond, onbereikbare huizen en waarschijnlijk ook heel veel sprookjes. Een ruim uur later staan we weer in onze camper, eten we wat en met de laatse zonnestralen vervolgen we weer onze weg naar boven.
Koude nacht met een wekker
Als we boven aankomen rijden we weer een heel andere, kale, omgeving in. We zitten weer bijna in de sneeuw en slapen op ruim 1000 meter hoogte. Het is echt net boven het vriespunt deze nacht en we hebben zelfs even de verwarming aan. Slapen doen we echt prima en ook al staan we dicht aan de weg, er is weinig verkeer. In de ochtend stoppen er wel een paar keer auto’s maar slechts één weet ons ook wakker te maken; met getoeter. Het zijn de buren van een dag eerder die onze camper herkenden en vonden dat ze het om 9u wel konden maken om ons wakker te maken. Even een gezellig gesprek door ons kleine slaapkamerraam en dan rijden zij verder en starten wij met een lach op ons gezicht de dag, we worden niet vaak zo gewekt. We bakken nog een vers bananenbrood als ontbijt en kunnen weer op pad!
Is het het wachten waard?
Eigenlijk zijn we op het hoogste punt gestopt gisteren. We zijn zo bij de grotere weg en dat rijdt ook wel weer eens lekker door. 90km/u ook daadwerkelijk kunnen rijden is hier een uitzondering, maar hier gaat het. We begrijpen dat in het dorpje Lom de beste bakker van Noorwegen zit, maar we zijn ook zeker niet de enigen die wel een lekker broodje lusten. Overvolle parkeerplaatsen en een uur wachten voor we wat mochten bestellen, maar we staan in de zon dus het is allemaal prima. Heerlijk brood, lekkere gebakjes. Maar was het echt het wachten waard? Maybe, maar we zijn goed brood van de bakker in Hilversum gewend en of het nou echt zo spectaculair veel beter was? Wij denken van niet.
Weer een Scenic Road
We gaan op de rotonde rechts en hier begint de Sognefjellet scenic road. Het is de 55 van Lom naar Gaupne. We zullen deze niet helemaal rijden, maar wel een aardig deel. Een van de mederezigers sinds Zweden zitten hier een half uurtje voor ons en we weten dus een heel klein beetje wat er gaat komen. Het gaat weer omhoog door een prachtige vallei. Steeds denk je dat het nu echt niet meer mooier kan worden en dan weer wordt je verrast. Tja, en dan moet er toch weer even gestopt worden en de drone de lucht in. Maar echt heel erg opschieten doet het zo niet, maar dat proberen we een beetje los te laten. Ons doel van de dag; Flam gaat em niet worden vandaag. Dus na die stop rijden we rustig verder en na nog weer wat spectaculaire uitzichten kijken we hier weer op hoge toppen met gletsjers en best wel wat sneeuw. Toch weer even uit de auto voor een wandeling. Wat een geweldig land is dit toch. Het slingert daarna weer tussen wat toppen door en als we beginnen te dalen is er weer een heel mooi uitzichtspunt, deze keer geen sneeuw meer maar juist weer ruige, mosgroene dalen. Als we in een dorpje aankomen wijst de routeplanner naar links, de 53 op.
Tindevegen, absurditeit op grote hoogte.
We waren al gewaarschuwd, het ging pittiger worden. Bij het vorige uitzichtspunt zagen we al een zilveren slangeweg links de hoogte in gaan. Ietwat onwetend over wat er komen gaat gingen we deze weg op. Hij stond al de hele dag in de routeplanner, maar de berichten die we van verkenners life.of.kyleam kregen waren niet mals. Het stijgen ging eigenlijk weer prima en de afstand naar het volgende dorpje lijkt ook wel mee te vallen: 32km. Maar het was toch anders en nog weer wat heftiger dan alles wat we tot nu toe hebben meegemaakt. En terug gaan? Dat was niet echt een optie. Zeker niet na de top, waar je tol moet betalen, 90 NOK. We zijn op 1319m hoogte en moeten weer naar beneden. Volgens de berichtjes op de app: heftig, stijl en bochtig. Maar het zijn juist de langere rechte stukken die het lastiger maken, de remmen moeten niet oververhit raken maar je wil ook de snelheid niet te veel op laten lopen. Als we zelfs proberen in de 1e versnelling een stukje te rijden om zoveel mogelijk op de motor te remmen is dat misschien iets te veel van het goede en ruiken we toch wel wat niet gewenste geurtjes. Terug naar zijn 2 en iets meer pompend remmen. Dat gaat goed en na nog wat hele smalle haarspeldbochten (we hebben ze niet geteld maar totaal zijn het er heel wat meer dan de afgelopen dagen) rijden we Avre Ordal binnen. In een van de laatste bochten passeren we Nederlanders die in de bocht op de railing zijn gereden, we hadden al van Malika en Leander begrepen dat de remmen van dit stel het niet hadden gehaald, dat moet schrikken zijn!
In het dorpje treffen we Leander en Malika en we houden het allemaal voor gezien vandaag. Op de parkeerplaats in de buurt van de bibliotheek geven we onze camperhuisjes hun welverdiende rust. Het zonnetje schijnt inmiddels en het is heerlijk. We doen nog even boodschappen en als we even later naar buiten komen zitten we in de schaduw van de berg. Dat is dan wel weer het nadeel van een dal, avondzon heb je hier dus nooit. We eten een flinke salade met brood van de bakker van eerder vandaag. We kletsen nog wat over onze plannen, het camperleven, van alles en nog wat en hebben daarna een heerlijke rustige nacht, ondanks dat we in het midden van dit dorpje staan.
